Δύο ερωτευμένα φωτόνια στην Αμφιλύκη

ISBN: 978-960-83587-5-1

σελ. 82

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Παραμυθένιοι μου αναγνώστες,
πριν σας παραθέσω τη σκέψη μου πάνω στο βλέμμα και την ερωτική μυσταγωγική του προσέγγιση, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας διηγηθώ μια μικρή αληθινή ιστορία:
«Μια μαγισσούλα πριγκίπισσα κάποτε, έχασε μ' ένα τρόπο μυστήριο τον πρίγκιπα κοντορεβυθούλη της.
Αποκοιμήθηκε λιποθυμικά σ' ένα εστιατόριο με το όνομα «Αμφιλύκη» και..., όσο κι αν οι μεγαλύτεροι γιατροί του Κόσμου προσπάθησαν, εκείνος, ακόμα και σήμερα, κοιμάται τον ύπνο τον αιώνιο.
Η παραμυθένια μας πριγκίπισσα, από τότε, ακούει στο διάβα της δύο φωνές:
Μία σκληρή, ανθρώπινη, που ονομάζει τον ύπνο "θάνατο" και κάνει την ψυχή της να κλαίει... και μια τρυφερή, ποιητική, που την ψέλνει όλη η άλλη πλάση γύρω της -και από τους ανθρώπους μόνον οι ποιητές- κάνει την ψυχή της να χαίρεται και να γελάει.
Εκείνη, λοιπόν, η εγγενώς μελαγχολική πριγκίπισσα... που ίσως... κάπως... μου μοιάζει... -όλ' αυτά τα παραμυθένια χρόνια- μυήθηκε... προσπαθεί... ν' ακούει μόνο αυτές τις μελωδίες, τις δεύτερες, τις ποιητικές.
Για να μπορεί η ζωή, να είναι πάλι ωραία. Για να δύναται η ενέργεια ξανά, να ρέει μέσα της αρμονικά.
Και επειδή το μυαλό της είναι τρομαγμένο από τα «μη» των ανθρώπων, τα προαιώνια, με τη βοήθεια του πρίγκιπα κοντορεβυθούλη της ανακάλυψε, τη στιγμή εκείνη του χρόνου -την Αμφιλύκη- που μπορεί αυτά να τα απαλύνει ή ακόμα και να τα εξαφανίζει.